Na 13 en een beetje, komt 13?

Jaja, een puzzeltje, want na iets meer dan 13 maanden is het tijd voor 2013! En waarom dat zo belangrijk zou zijn? Omdat we er een paar kilo mee afsluiten, de precieze hoeveelheid kan (nee, niet wil) ik niet aangeven, maar het is veilig te zeggen dat het er meer dan 20 waren. Begonnen eind november 2011 en in gelijkblijvende mate via Snow Vitaal en de bijbehorende speeltjes doorgezet type ik dit postje een stuk lichtvoetiger *G* (het plaatje hieronder is ruwweg april t/m november)

Veel vragen van mensen komen langs ‘hoe dan’ of ‘wat kan ik’. Het leuke is dat ik helemaal niet het idee heb gehad veel aan te moeten passen, nu waren we (jaja, Marianne ook) eind vorig jaar al fors gaan bezuinigen op de inkoop van sappen en frisdrank dus daar kon niet veel meer aan veranderd worden. Het ‘omlopen’ naar de koffieautomaat op het werk helpt ook maar een beetje dus wat dan nog wel? Het enige waar ik ‘echt’ mee gestopt ben en aan moest wennen; geen suiker meer in de koffie. Het is enorm hoe minder lekker (jaja, collega’s ik weet het) senseo smaakt. Het gaat van ‘te doen’ naar ‘wow, tijd voor andere pads’. Ook verbaas je jezelf hoe makkelijk dingen erin sluipen. Meer weten, lees door na de break!

Vandaag was in elk geval de afsluiting van een aantal geweldige, spannende, moeilijke maar ook leuke, interessante en leerzame maanden. Na daarvoor jaren weinig tot niet te hebben (mogen!) sporten is het een genot om vandaag mijn nieuwe PR op  9km aan duurloop met een goed gemiddelde pace te kunnen zetten. Voor wie de tweets of runkeeper gevolgd hebben, de duurloopjes waren zeldzaam – de HiITs overweldigend (High-intensity Interval Training, zie onderaan). Het is alsof je ergens een streep onder EN boven zet (ondergrens voor conditie en bovengrens voor andere zaken) en het voelt geweldig.

Als alles voorspoedig blijft gaan dus na 24 maanden (weer) een mooie overwinningsblog op dit vlak!

Voor julie als lezers, vrienden en/of familie de beste wensen voor 2013 en alle goeds!

Voor de doorlezers eventerug naar het hoe en waarom;

Zoals ergens tijdens een van de weinige presentaties bij Vitaal werd aangegeven, wennen is als een lichtschakelaar verhuizen. Het duurt een paar weken voordat je er aan gewend bent, maar zet ‘m weer terug en het duurt weer zo’n tijd. Na verloop van die weken weet je niet beter. Dat gold voor suiker in de koffie ook, alleen is dat een ‘lichtknopje’ op een andere plaats. Ik heb met regelmaat (koffie drinken bij een oude opdrachtgever, bij kennissen thuis waar de suiker op tafel staat, etc.) mezelf nog wel eens betrapt (net voor het openscheuren van het zakje) “ownee, dat hoeft niet meer”. En daar waar nodig (lees; senseo of goedkope koffie) doet een natrena zijn werk. (Vind je dat lekker dan? Nee, maar het is minder ranzig dan de koffie :P). (hieronder plaatje van aantal stappen van vandaag op de FitBit)

Verder is het met name ‘gaan bewegen’, een van de ‘speelgoedjes’ van Vitaal was een stappenteller – hiervoor heb ik ook een kopie gemaakt van een idee uit Scandinavie wat ergens begin 2012 (te vroeg voor Vitaal) in Nederland was uitgevoerd. Virtueel een afstand lopen met een stappenteller; het resultaat is nog zichtbaar op SnoWalk voor de liefhebber, we hebben eerst van Amsterdam naar Brugge gelopen en daarna een rondje langs de landsgrenzen van Nederland. De gebruikte tellers komen van FitBit, en hun nieuwste telg kan je zelfs ‘s ochtends lief ‘wakker maken’ 🙂

Al met al dacht ik vanaf begin 2012 al meer te bewegen, het beginnen met hardlopen na jaren niet mogen sporten werd in 2011 al verhinderd door diverse verkoudheden en meer van dat soort conditie-killers – dan ook nog eens ‘slanker’ (zelf) en ‘vitaler’ (via Vitaal) door het leven willen terwijl je op een opdracht zit waar de werkdruk al voldoende aanwezig is – en natuurlijk het thuisfront niet vergeten, want samen ergens aan beginnen betekend ook meer ‘kritiek’ en ‘doorzettingsvermogen’ naar elkaar toe. Het leek allemaal (te)veel in een jaar, maar het resultaat mag er zijn!

Qua achtergrond zou je misschien een hoop getallen en analyses verwachten, daar wilde ik maar niet aan beginnen. Het is niet heel zinvol en zou een ander toch niet helpen, zowel negatief als positief. Het feit is dat slanker worden gewoon ‘kan’ zonder al teveel aan te passen. De truc is bewegen en dan met name in ‘lopen’, maar je was toch weer gaan sporten? Dat soort lopen dus niet, toegegeven je valt er vanaf, maar het zit in de verkeerde verbrandingszone – gewoon domweg wandelen is het toverwoord. Vraag maar eens een stappenteller te leen en kijk hoever je komt.

• Gezond: 10.000 stappen
• Afvallen: > 14.000 stappen

Leen maar eens zo’n apparaat, ik kom op een werkdag (zonder lunchloopje) niet veel hoger dan 3.000 stappen uit. Naar de opdracht fietsen levert 2.500-2.800 ‘stappen’ op, maar een rondje tussen de middag (+- 2.8km) wel zo’n 2.500 stappen. En dan ben je dus nog maar net op die ‘gezonde’ hoeveelheid stappen. Ik heb dagen van meer dan 17.000 stappen gelopen en een collega ‘topper’ wist dat zelfs bijna dagelijks te evenaren. Beiden zijn we ook gaan hardlopen, maar voor de conditie, niet voor het kwijtraken/verbranden van overbodige luxe!

Dus je bent nu tevreden/gezonder/lekkerder-in-je-vel? Ook die vraag hoor ik veel, het antwoord is dat ik daar nog niet uit ben. Mijn rugklachten zijn nog niet over maar het is heerlijk om weer te kunnen (lees mogen) sporten. Maanden op de fiets waren heerlijk, het opnieuw beginnen met hardlopen frustrerend (loop ik zo traag/kleine stukjes, grom!), maar het hoort er wel allemaal bij. Een collega draait alvast mensen warm om volgend jaar een wedstrijd van zo’n 15km te gaan lopen en ik heb al gezegd dat het me wat lijkt. Sterker nog, na de verbeterslag vandaag overweeg ik zelfs om binnenkort een keer naar het werk te gaan (hard)lopen! Daar gaat wat tijd inzitten maar dan ben ik al aardig aan het trainen voor die wedstrijd 🙂

Kortom, verbeter de wereld en begin bij jezelf? In elk geval kan er een kruisje achter dit todo-dingetje 🙂 Het lijstje is dan compleet en kan de vuilnisbak in, helaas samen met een complete garderobe want bijna niets past meer. Hoewel … je komt nog wat dingen tegen die je nooit weg wilde gooien. De op TV zo bekende ‘daar wil ik weer inpassen’, been there – done that – fitted the t-shirt (again). (misschien geen mooi plaatje, maar het gele jasje is, schrik niet, een ‘S’-je :))

High-intensity Interval Training; zoals het mij uitgelegd is en ik het toegepast heb. Het verhogen van je hartritme naar 180% gedurende een minuut, ik deed dat met hardlopen maar als jij je hartritme omhoog krijgt met scheppen of zelfs strijken is dat ook prima. Gedurende 1 minuut dus intense (180%) daarna een minuut rust (lopen/ontspannen). Dat herhaal je tot je 10 intense minuten gehad hebt – uiteraard (qua lopen) begin ik met 8-10 minuten warmlopen, daarna HiIT om af te sluiten met en duurloopje van 10-15 minuten.